разумо́ва

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
разумо́ва - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разумо́ва нареч.

1. у́мственно;

2. умозри́тельно;

3. мы́сленно;

1-3 см. разумо́вы 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разумо́ва прысл. гл. разумовы

1., 2.разумо́вы

1. (які звязаны з разумовай дзейнасцю) géistig, Géistes-;

разумо́вая здо́льнасці géistige Fähigkeiten;

2. (уяўны) ínnerlich;

3. (мысліцельны) Denk-;

4. (пазнавальны) kognitív;

разумо́ва апара́т Dénkapparat m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разумо́ва-валявы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разумо́ва-валявы́ разумо́ва-валява́я разумо́ва-валяво́е разумо́ва-валявы́я
Р. разумо́ва-валяво́га разумо́ва-валяво́й
разумо́ва-валяво́е		 разумо́ва-валяво́га разумо́ва-валявы́х
Д. разумо́ва-валяво́му разумо́ва-валяво́й разумо́ва-валяво́му разумо́ва-валявы́м
В. разумо́ва-валявы́ (неадуш.)
разумо́ва-валяво́га (адуш.)		 разумо́ва-валяву́ю разумо́ва-валяво́е разумо́ва-валявы́я (неадуш.)
разумо́ва-валявы́х (адуш.)
Т. разумо́ва-валявы́м разумо́ва-валяво́й
разумо́ва-валяво́ю		 разумо́ва-валявы́м разумо́ва-валявы́мі
М. разумо́ва-валявы́м разумо́ва-валяво́й разумо́ва-валявы́м разумо́ва-валявы́х

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Віцебскі інстытут разумова адсталых дзяцей 1/253

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

у́мственно нареч. разумо́ва;

у́мственно отста́лый разумо́ва адста́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тупагало́вы, -ая, -ае (разм.).

Тупы, разумова абмежаваны, някемлівы.

|| наз. тупагало́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэбі́льны, ‑ая, ‑ае.

Псіхічна непаўнацэнны, разумова адсталы па прыродзе. Дэбільнае дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідыёт, -а, М -ёце, мн. -ы, -аў, м.

1. Разумова адсталы, недаразвіты ад нараджэння чалавек.

2. Дурань, тупіца (разм., лаянк.).

|| ж. ідыётка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

umysłowo

разумова;

niedorozwinięty umysłowo — разумова адсталы;

chory umysłowo — псіхічна хворы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)