Verbum

анлайнавы слоўнік

размыка́нне гл. разамкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размыка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

размыка́нне ср. размыка́ние, размы́чка ж.; см. размыка́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размыка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. размыкаць — разамкнуць і размыкацца — разамкнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разамкну́цца, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; зак.

Раз’яднацца (пра самкнутае).

Ланцуг разамкнуўся.

|| незак. размыка́цца, -а́ецца.

|| наз. размыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разамкну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., што.

Раз’яднаць (што-н. самкнутае).

Р. ланцуг.

Р. рукі.

|| незак. размыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. размыка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

размыка́ние

1. размыка́нне, -ння ср.;

2. расплю́шчванне, -ння ср.; расту́льванне, -ння ср.;

3. разніма́нне, -ння ср.; см. размыка́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)