разме́ціць, -ме́чу, -ме́ціш, -ме́ціць; -ме́чаны; зак., што.

Расставіць значкі, меткі.

Р. шрыфты.

|| незак. размяча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разме́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.; прым. разме́тачны, -ая, -ае.

Р. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разме́ціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разме́чу разме́цім
2-я ас. разме́ціш разме́ціце
3-я ас. разме́ціць разме́цяць
Прошлы час
м. разме́ціў разме́цілі
ж. разме́ціла
н. разме́ціла
Загадны лад
2-я ас. разме́ць разме́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час разме́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разме́ціць сов. разме́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разме́ціць, ‑мечу, ‑меціш, ‑меціць; зак., што.

Расставіць значкі, зрабіць меткі на чым‑н. з мэтай раздзелу, размеркавання і пад.; абазначыць, намеціць знакамі. Зноў загаманілі, закрычалі мужчыны. Нарэшце, размецілі шнуры, пачалі цягнуць ну маркі. Асіпенка. На вялікім перапынку Іван Сямёнавіч паклікаў вучняў на двор, каб разам размеціць, дзе зрабіць клумбы, а дзе распланаваць спартыўную пляцоўку. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

размяча́ць гл. размеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разме́тить сов. разме́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

размяча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да размеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разме́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад размеціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Раскарбава́ць, роскарбова́цьразмеціць зарубкамі, памеціць’ (ТС). З рас- і карбаваць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

размаркірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Размеціць маркёрам які‑н. участак для пасадкі або сяўбы чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)