размаі́ты
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
размаі́ты |
размаі́тая |
размаі́тае |
размаі́тыя |
| Р. |
размаі́тага |
размаі́тай
размаі́тае |
размаі́тага |
размаі́тых |
| Д. |
размаі́таму |
размаі́тай |
размаі́таму |
размаі́тым |
| В. |
размаі́ты (неадуш.)
размаі́тага (адуш.) |
размаі́тую |
размаі́тае |
размаі́тыя (неадуш.)
размаі́тых (адуш.) |
| Т. |
размаі́тым |
размаі́тай
размаі́таю |
размаі́тым |
размаі́тымі |
| М. |
размаі́тым |
размаі́тай |
размаі́тым |
размаі́тых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
размаі́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Якому ўласцівы розныя прыкметы; неаднолькавы, разнастайны. Прыпарвала, і бор аж млеў ад размаітых пахаў — хвоі, ягадніку, травы. Сачанка. Ужо можна было разгледзець іх размаітую вопратку: доўгія і кароткія сялянскія кажухі, салдацкія шынялі, картовыя чорныя ватоўку і зайздрасць многіх партызан — зялёныя армейскія бушлаты. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Размаі́ты, розмаі́ты ’розны, разнастайны’ (астрав., лід., шальч., трак., вільн., ігн., гарад., Сл. ПЗБ; Нар. Гом.), размаі́це ’па-рознаму’ (астрав., вільн., Сл. ПЗБ). З польск. rozmaity ’розны, разнастайны’, rozmaicie ’па-рознаму, разнастайна’. Сюды ж форма з устаўным ‑в‑ размаві́та ’разнастайна’ (гродз., Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
усялякі, усякі, розны, разнастайны, неаднастайны, неаднолькавы, неаднародны, няроўны; размаіты (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)