раззлава́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раззлава́ны раззлава́ная раззлава́нае раззлава́ныя
Р. раззлава́нага раззлава́най
раззлава́нае		 раззлава́нага раззлава́ных
Д. раззлава́наму раззлава́най раззлава́наму раззлава́ным
В. раззлава́ны (неадуш.)
раззлава́нага (адуш.)		 раззлава́ную раззлава́нае раззлава́ныя (неадуш.)
раззлава́ных (адуш.)
Т. раззлава́ным раззлава́най
раззлава́наю		 раззлава́ным раззлава́нымі
М. раззлава́ным раззлава́най раззлава́ным раззлава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раззлава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раззлава́ны раззлава́ная раззлава́нае раззлава́ныя
Р. раззлава́нага раззлава́най
раззлава́нае		 раззлава́нага раззлава́ных
Д. раззлава́наму раззлава́най раззлава́наму раззлава́ным
В. раззлава́ны (неадуш.)
раззлава́нага (адуш.)		 раззлава́ную раззлава́нае раззлава́ныя (неадуш.)
раззлава́ных (адуш.)
Т. раззлава́ным раззлава́най
раззлава́наю		 раззлава́ным раззлава́нымі
М. раззлава́ным раззлава́най раззлава́ным раззлава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раззлава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. раззлава́ны раззлава́ная раззлава́нае раззлава́ныя
Р. раззлава́нага раззлава́най
раззлава́нае		 раззлава́нага раззлава́ных
Д. раззлава́наму раззлава́най раззлава́наму раззлава́ным
В. раззлава́ны (неадуш.)
раззлава́нага (адуш.)		 раззлава́ную раззлава́нае раззлава́ныя (неадуш.)
раззлава́ных (адуш.)
Т. раззлава́ным раззлава́най
раззлава́наю		 раззлава́ным раззлава́нымі
М. раззлава́ным раззлава́най раззлава́ным раззлава́ных

Кароткая форма: раззлава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раззлава́ны разозлённый, рассе́рженный; обозлённый; см. раззлава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раззлава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад раззлаваць.

2. у знач. прым. Якога ўвялі ў злосць, раззлавалі. Перад .. [Сымонам] стаяў не той рахманы жартаўнік Даніла, добры і памяркоўны швагер, а раззлаваны, чужы чалавек. Чарнышэвіч. Раззлаваны зубр надзвычай быстры і ярасны, можа накінуцца нават на чалавека. Хадкевіч. // Які выяўляе злосць, раздражненне. Раззлаваны твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздоса́дованный раззлава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

осерча́лый раззлава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раз’я́траны, -ая, -ае.

1. Раззлаваны, раз’юшаны.

Р. бык.

2. Моцна развярэджаны, растрывожаны.

Балелі раз’ятраныя раны.

|| наз. раз’я́транасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обозлённый узлава́ны, раззлава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассе́рженный раззлава́ны, узлава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)