Verbum

анлайнавы слоўнік

раздзе́рці, -дзяру́, -дзярэ́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзёр, -дзе́рла; -дзяры́; -дзёрты; зак., каго-што.

Тое, што і разадраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздзе́рці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
	адз.	мн.
1-я ас.	раздзяру́	раздзяро́м
2-я ас.	раздзярэ́ш	раздзераце́
3-я ас.	раздзярэ́	раздзяру́ць
Прошлы час
м.	раздзё́р	раздзе́рлі
ж.	раздзе́рла
н.	раздзе́рла
Загадны лад
2-я ас.	раздзяры́	раздзяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час	раздзё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раздзе́рці сов., см. разадра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; зак., каго-што.

Тое, што і разадраць. [Зоська:] Птушкі нейкія чорныя, такія страшныя, — жудасна і сказаць! Да нас падлятаюць, распускаюць кіпцюры, разяўляюць глюгі, — здаецца, раздзерці і глынуць нас хочуць. Купала. Сухі пакутлівы кашаль раздзёр ягоныя грудзі. Ён кашляў у хустку так, што Алесь з жахам чакаў: вось-вось з’явяцца чырвоныя плямы. Караткевіч. Суха і гучна раздзёр цішыню званок тэлефона. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раздзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разадраць, раздзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Чухаючы, раздзерці, пашкодзіць. Расчухаць руку. Расчухаць пухір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разодра́ть сов., разг. разадра́ць, раздзе́рці, мног. параздзіра́ць, разарва́ць, мног. паразрыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расцара́пать сов. разадра́ць, раздзе́рці, мног. параздзіра́ць; (во многих местах) паабдзіра́ць, падра́паць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Разлупа́шываць ’моцна раздзіраць’ (Юрч. СНЛ), разлупе́чываць ’тс’ (там жа). Утворана ад разлупі́ць ’раздзерці’ з дапамогай экспрэсіўных суфіксаў ‑ашы‑, ‑ечы‑. Гл. лупі́ць ₁.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)