разгу́блены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгу́блены разгу́бленая разгу́бленае разгу́бленыя
Р. разгу́бленага разгу́бленай
разгу́бленае		 разгу́бленага разгу́бленых
Д. разгу́бленаму разгу́бленай разгу́бленаму разгу́бленым
В. разгу́блены (неадуш.)
разгу́бленага (адуш.)		 разгу́бленую разгу́бленае разгу́бленыя (неадуш.)
разгу́бленых (адуш.)
Т. разгу́бленым разгу́бленай
разгу́бленаю		 разгу́бленым разгу́бленымі
М. разгу́бленым разгу́бленай разгу́бленым разгу́бленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгу́блены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгу́блены разгу́бленая разгу́бленае разгу́бленыя
Р. разгу́бленага разгу́бленай
разгу́бленае		 разгу́бленага разгу́бленых
Д. разгу́бленаму разгу́бленай разгу́бленаму разгу́бленым
В. разгу́блены (неадуш.)
разгу́бленага (адуш.)		 разгу́бленую разгу́бленае разгу́бленыя (неадуш.)
разгу́бленых (адуш.)
Т. разгу́бленым разгу́бленай
разгу́бленаю		 разгу́бленым разгу́бленымі
М. разгу́бленым разгу́бленай разгу́бленым разгу́бленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгу́блены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разгу́блены разгу́бленая разгу́бленае разгу́бленыя
Р. разгу́бленага разгу́бленай
разгу́бленае		 разгу́бленага разгу́бленых
Д. разгу́бленаму разгу́бленай разгу́бленаму разгу́бленым
В. разгу́блены (неадуш.)
разгу́бленага (адуш.)		 разгу́бленую разгу́бленае разгу́бленыя (неадуш.)
разгу́бленых (адуш.)
Т. разгу́бленым разгу́бленай
разгу́бленаю		 разгу́бленым разгу́бленымі
М. разгу́бленым разгу́бленай разгу́бленым разгу́бленых

Кароткая форма: разгу́блена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгу́блены

1. расте́рянный; см. разгубі́ць;

2. перен. (расстроенный) расте́рянный, смущённый, смяте́нный, недоуме́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгу́блены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад разгубіць.

2. у знач. прым. Які страціў рашучасць, знаходзіцца ў замяшанні; які ад хвалявання, збянтэжанасці не ведае, як быць. Пакуль Міхалка стаяў разгублены і дзівіўся, над домікам сабралася ўжо цэлая пчаліная хмара. Якімовіч. [Хлопцам] дзякавалі, іх віталі, а яны стаялі здзіўленыя, разгубленыя. П. Ткачоў. // Які выказвае разгубленасць, збянтэжанасць, замяшанне. На .. [хлапчуковым] твары блукала разгубленая ўсмешка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атарапе́лы, -ая, -ае (разм.).

Разгублены, збянтэжаны.

А. позірк.

|| наз. атарапе́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збянтэ́жаны, -ая, -ае.

Разгублены, атарапелы або які выражае разгубленасць, атарапеласць.

З. выгляд.

|| наз. збянтэ́жанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пані́клы, -ая, -ае.

1. Схілены, прыгнуты.

Паніклая ад гарачыні расліннасць.

2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

Чалавек стаяў п.

Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. пані́класць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обескура́женный збянтэ́жаны, разгу́блены, збі́ты з панталы́ку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смяте́нный, смятённый уст. разгу́блены; узру́шаны; трыво́жны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)