разграмі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разграмлю́ |
разграмі́м |
| 2-я ас. |
разграмі́ш |
разграміце́ |
| 3-я ас. |
разграмі́ць |
разграмя́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разграмі́ў |
разграмі́лі |
| ж. |
разграмі́ла |
| н. |
разграмі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разграмі́ |
разграмі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разграмі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
разграмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -ро́млены; зак., каго-што.
1. Разарыць, разбурыць.
Р. абсталяванне.
Р. склады.
2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы.
Р. варожы гарнізон.
3. перан. Раскрытыкаваць, даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх-н. перакананняў; разнесці.
Р. артыкул.
|| наз. разгро́м, -у, м.; прым. разгро́мны, -ая, -ае.
Разгромнае выступленне ў друку.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разграмі́ць сов., в разн. знач. разгроми́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разграмі́ць, ‑грамлю, ‑граміш, ‑граміць; зак., каго-што.
1. Разарыць, разбурыць. Разграмілі польскія легіянеры Мартынаву хату, павыбівалі вокны. Колас. Дэфензіва разграміла рэдакцыю газеты, а самога паэта і яго таварышаў, што групаваліся вакол гэтай трыбуны, кінула на лаву падсудных. «Полымя».
2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы. А ішлі яны [партызаны] граміць варожы гарнізон у Вежанцы. І разграмілі. Бой быў цяжкі. Паўлаў. Не паспелі разграміць Юдзеніча, як з захаду пачалі насоўвацца белагвардзейскія легіёны Пілсудскага. Паслядовіч. // перан. Даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх‑н. перакананняў; нанесці ідэйнае паражэнне каму‑н.; разнесці. Вось дык крытык! Ну і смелы! Пачытай — агорне страх. Без аглядак зборнік цэлы Разграміў у пух і прах. Гілевіч. Дзеля хутчэйшага дасягнення .. мэты неабходна было разграміць трацкісцка-зіноўеўскі блок. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгро́м, -у, м.
1. гл. разграміць.
2. Сляды, вынік разбурэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
расчыхво́сціць, -во́шчу, -во́сціш, -во́сціць; -во́сці; -во́шчаны; зак., каго-што (разм.).
Разбіць, разграміць; раскрытыкаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разгроми́ть сов., в разн. знач. разграмі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
раскалашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш. -ма́ціць; -ма́чаны; зак., каго-што (разм.).
Разбіць, растрапаць; разграміць у бойцы.
Р. гарнізон праціўніка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разгро́млены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад разграміць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгро́млены в разн. знач. разгро́мленный, разгромлённый; см. разграмі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)