разграмі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разграмлю́ разграмі́м
2-я ас. разграмі́ш разграміце́
3-я ас. разграмі́ць разграмя́ць
Прошлы час
м. разграмі́ў разграмі́лі
ж. разграмі́ла
н. разграмі́ла
Загадны лад
2-я ас. разграмі́ разграмі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разграмі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разграмі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -ро́млены; зак., каго-што.

1. Разарыць, разбурыць.

Р. абсталяванне.

Р. склады.

2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы.

Р. варожы гарнізон.

3. перан. Раскрытыкаваць, даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх-н. перакананняў; разнесці.

Р. артыкул.

|| наз. разгро́м, -у, м.; прым. разгро́мны, -ая, -ае.

Разгромнае выступленне ў друку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разграмі́ць сов., в разн. знач. разгроми́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разграмі́ць, ‑грамлю, ‑граміш, ‑граміць; зак., каго-што.

1. Разарыць, разбурыць. Разграмілі польскія легіянеры Мартынаву хату, павыбівалі вокны. Колас. Дэфензіва разграміла рэдакцыю газеты, а самога паэта і яго таварышаў, што групаваліся вакол гэтай трыбуны, кінула на лаву падсудных. «Полымя».

2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы. А ішлі яны [партызаны] граміць варожы гарнізон у Вежанцы. І разграмілі. Бой быў цяжкі. Паўлаў. Не паспелі разграміць Юдзеніча, як з захаду пачалі насоўвацца белагвардзейскія легіёны Пілсудскага. Паслядовіч. // перан. Даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх‑н. перакананняў; нанесці ідэйнае паражэнне каму‑н.; разнесці. Вось дык крытык! Ну і смелы! Пачытай — агорне страх. Без аглядак зборнік цэлы Разграміў у пух і прах. Гілевіч. Дзеля хутчэйшага дасягнення .. мэты неабходна было разграміць трацкісцка-зіноўеўскі блок. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разграмі́ць

1. (ворага і г. д.) zerschméttern vt, verníchten vt, schlágen* vt, éine Níederlage beréiten (D);

2. (разбурыць) zertrümmern vt, demolíeren vt, kurz und klein schlágen*;

3. перан. (разнесці, раскрытыкаваць) in Grund und Bóden kritisíeren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разгро́м, -у, м.

1. гл. разграміць.

2. Сляды, вынік разбурэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расчыхво́сціць, -во́шчу, -во́сціш, -во́сціць; -во́сці; -во́шчаны; зак., каго-што (разм.).

Разбіць, разграміць; раскрытыкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгроми́ть сов., в разн. знач. разграмі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскалашма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш. -ма́ціць; -ма́чаны; зак., каго-што (разм.).

Разбіць, растрапаць; разграміць у бойцы.

Р. гарнізон праціўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгро́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разграміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)