разго́гаць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
разго́гаю |
разго́гаем |
| 2-я ас. |
разго́гаеш |
разго́гаеце |
| 3-я ас. |
разго́гае |
разго́гаюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
разго́гаў |
разго́галі |
| ж. |
разго́гала |
| н. |
разго́гала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
разго́гай |
разго́гайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
разго́гаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Разго́гаць ’разбіць’, разго́гацца ’разбіцца’ (Нас.). Да го́гаць ’біць адно аб другое’, го́гнуць ’стукнуць’, го́ганне ’удар аднаго звонкага прадмета аб другі’ (Нас.), укр. го́гіт ’іржанне’, ’моцны і працяглы гук, шум’. Гукапераймальныя ўтварэнні, параўн. ЭССЯ, 6, 194–195. Звонкі варыянт у раско́каць ’разбіць’ (што звязана з кока ’яйка’, ко́кнуць, гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)