разгла́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

Зрабіць гладкім, роўным; расправіць.

Р. складкі.

|| незак. разгла́джваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгла́дзіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разгла́джу разгла́дзім
2-я ас. разгла́дзіш разгла́дзіце
3-я ас. разгла́дзіць разгла́дзяць
Прошлы час
м. разгла́дзіў разгла́дзілі
ж. разгла́дзіла
н. разгла́дзіла
Загадны лад
2-я ас. разгла́дзь разгла́дзьце
Дзеепрыслоўе
прош. час разгла́дзіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разгла́дзіць сов.

1. (сделать гладким) разгла́дить; распра́вить;

2. (утюгом) разгла́дить, разутю́жить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разгла́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Зрабіць гладкім, роўным, расправіўшы складкі, няроўнасці. Марыя разгладзіла рукамі плацце на бёдрах. Пестрак. // Расправіць, зняць (складку, няроўнасць). Міканор разгладзіў складкі шыняля пад папругай. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразгла́джваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Разгладзіць усё, многае.

П. швы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

Разгладзіць прасам.

Р. складкі на сукенцы.

|| незак. распрасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. распрасо́ўванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разгла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разгладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгла́джаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разгладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паразгла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разгладзіць усё, многае. Паразгладжваць швы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Качаючы, перамясціць усё, многае. Перакачаць бочкі ў падвал.

2. Разгладзіць, выпрастаць качалкай што‑н. яшчэ раз. Перакачаць нанава бялізну.

3. Разгладзіць качалкай усё, многае. Перакачаць усю бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)