разве́йвацца гл. развеяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разве́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разве́йваюся разве́йваемся
2-я ас. разве́йваешся разве́йваецеся
3-я ас. разве́йваецца разве́йваюцца
Прошлы час
м. разве́йваўся разве́йваліся
ж. разве́йвалася
н. разве́йвалася
Загадны лад
2-я ас. разве́йвайся разве́йвайцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час разве́йваючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разве́йвацца несов.

1. (разноситься в стороны от ветра, дуновения) разве́иваться; рассе́иваться;

2. перен. (проходить, миновать) рассе́иваться; разве́иваться;

3. перен. (отвлекаться, развлекаться) рассе́иваться; встря́хиваться;

1-3 см. разве́яцца 1-3;

4. страд. разве́иваться; рассе́иваться; разгоня́ться; см. разве́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разве́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да развеяцца.

2. Зал. да развейваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разве́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; зак.

1. Разнесціся ва ўсе бакі ад ветру і пад.

Дым развеяўся.

2. перан. Рассеяцца, знікнуць.

Сумненні развеяліся.

|| незак. разве́йвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разве́иваться возвр., страд. разве́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рассе́иваться

1. (расходиться) рассе́йвацца, разыхо́дзіцца;

2. (разбегаться) рассе́йвацца, разбяга́цца;

3. перен. (о сомнениях, тревоге) рассе́йвацца, разве́йвацца; см. рассе́яться​ 1—3;

4. страд. разганя́цца; рассе́йвацца; разве́йвацца; см. рассе́ивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

встря́хиваться

1. атраса́цца;

2. перен. (оживляться, ободряться) развару́швацца, падбадзёрвацца; (развлекаться) разве́йвацца;

3. страд. атраса́цца, устрэ́свацца; развару́швацца, падбадзёрвацца; см. встря́хивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

развлека́ться

1. (веселиться) забаўля́цца, весялі́цца; (отвлекаться от чего-л.) разве́йвацца;

4. страд. забаўля́цца, весялі́цца, развесяля́цца; пацяша́цца; займа́цца; см. развлека́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Веяць ’ачышчаць збожжа ад мякіны’; ’дзьмуць, абдаваць павевамі што-небудзь’ (КТС, БРС, Касп., Яруш., Шат.), ве́яты ’веяць збожжа’ (Выг.). Укр. ві́яти ’веяць, дзьмуць’; ’ачышчаць збожжа’; ’віляць (хвастом)’, рус. веять ’дзьмуць, абдаваць паветрам’; ’ачышчаць збожжа’, ст.-рус. вѣяти ’тс’, польск. wiać ’дзьмуць’; ’ачышчаць збожжа пры дапамозе ветру’; ’уцякаць, знікаць’, каш. vjåuc ’веяць’, в.-луж. wěć ’веяць, ачышчаць збожжа’, чэш. váti (< vějati) ’тс’, славац. viať ’ачышчаць збожжа’; ’віцца (аб флагу)’, славен. vẹ̑jati ’ачышчаць збожжа, веяць’, серб.-харв. ве̏јати ’ачышчаць збожжа’, ви̏јати ’веяць, развейвацца’; ’веяць збожжа’, макед. вее ’веяць, дзьмуць; развейвацца, несці, гнаць (аб ветры) ’; ’ачышчаць збожжа’, балг. вея ’дзьмуць; аддзяляць зерне ад мякіны пры дапамозе ветру’, ст.-слав. вѣꙗти ’веяць’. Прасл. vě‑jati. Роднаснае з літ. vė́tyti, лат. vētīt ’веяць (зерне)’, грэч. ἄϜησι ’вее’, лац. ventus ’вецер’, гоц. waian ’веяць’, ірл. do‑in‑fethim ’удуваю’, ст.-інд. vā́lti, vā́yati ’дуе, раздувае’, авест. vāiti ’вее’ < і.-е. *uē(i)‑. Гл. таксама Траўтман, 345; Праабражэнскі, 110; Фасмер, 1, 310; Брукнер, 610; Махэк₂, 678; БЕР, 1, 141; Скок, 3, 588; Шанскі, 1, В, 84; КЭСРЯ, 58; Выгонная, Лекс. Палесся, 79–83.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)