разва́л, -у, м.
Поўны разлад, разруха, беспарадак.
Р. у гаспадарцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разва́л
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
разва́л |
| Р. |
разва́лу |
| Д. |
разва́лу |
| В. |
разва́л |
| Т. |
разва́лам |
| М. |
разва́ле |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
разва́л, -лу м., прям., перен. разва́л;
р. сцяны́ — разва́л стены́;
р. дысцыплі́ны — разва́л дисципли́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разва́л м.
1. (действие) в разн. знач. разва́л, -лу м., разва́льванне, -ння ср.;
2. (состояние) разва́л, -лу м.;
3. (разлад, раздор) разва́л, -лу м., разла́д, -ду м.;
4. (беспорядок) разг. разва́л, -лу м., беспара́дак, -дку м.;
5. (половина распиленного вдоль бревна) спец. пла́шка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разва́л, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разваліць (у 3 знач.) і разваліцца (у 3 знач.).
2. Поўнае расстройства, разруха. У час змагання цёмных мас, У час галечы і развалу, Была апанавала нас Гання драпежная шакалаў. Крапіва. На ўсіх дварах развал І там тут. Куды ні глянь — Памыі, бруд. Корбан.
3. Разм. Раскіданыя, раскладзеныя ў беспарадку рэчы; беспарадак. Паходныя нашы манаткі — у поўным развале ляжаць на траве. Брыль.
4. Спец. Ворыва з адвалам пласта на абодва бакі і ўтварэннем у выніку гэтага шырокіх барознаў. Узараць у развал.
5. Уст. Месца, дзе гандлююць ужыванымі, старымі рэчамі, расклаўшы іх проста на зямлі. Да «Вярбы» было яшчэ далёка, але на развале, ля муроў, некалькі чалавек гандлявалі кнігамі. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
развал, распад, разлад, дэзарганізацыя
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
разру́ха, -і, ДМ -ру́се, ж.
Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы.
Цяжкі час ваеннай разрухі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разру́ха, ‑і, ДМ ‑русе, ж.
Поўнае расстройства, развал у гаспадарцы, у эканоміцы. Пасляваенная разруха. □ [Чарнавус:] Нябожчыца пакінула .. [дачку] маленькую ў голад і разруху. Крапіва. Пасяўныя кампаніі вясною і ўвосень 1921 года адбываліся ў Беларусі ў цяжкіх умовах разрухі. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаде́ние ср. распадзе́нне, -ння ср., распа́д, -ду м.; разва́льванне, -ння ср., разва́л, -лу м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разва́лкаI ж., разг.
1. (действие) разва́л, -лу м., разва́льванне, -ння ср., разбурэ́нне, -ння ср.; см. разва́ливатьI.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)