разбурэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разбурэ́нне разбурэ́нні
Р. разбурэ́ння разбурэ́нняў
Д. разбурэ́нню разбурэ́нням
В. разбурэ́нне разбурэ́нні
Т. разбурэ́ннем разбурэ́ннямі
М. разбурэ́нні разбурэ́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбурэ́нне ср.

1. разруше́ние, разва́ливание; разоре́ние;

2. перен. разруше́ние, разва́ливание;

3. перен. разруше́ние;

1-3 см. разбуры́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбурэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. разбураць — разбурыць, дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. разбурацца — разбурыцца.

2. Вынік гэтага дзеяння, пашкоджанне, прычыненае гэтым дзеяннем. [Мікалай:] — Цяпер вось амаль усю зіму жыў у [Маскве], але разбурэнняў ніякіх не бачыў. Усё на сваім месцы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбуры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -бу́рыцца; зак.

1. Разваліцца, зламацца.

Старая хата разбурылася.

2. перан. Парушыцца, разладзіцца.

Планы мае разбурыліся.

|| незак. разбу́рвацца, -аецца і разбура́цца, -а́ецца.

|| наз. разбу́рванне, -я, н. і разбурэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбуры́ць, -буру́, -бу́рыш, -бу́рыць; -бу́раны; зак., што.

1. Б’ючы, ламаючы, знішчыць, ператварыць у руіны.

Р. дом.

Р. мост.

2. перан. Парушыць, разладзіць, знішчыць.

Р. планы непрыяцеля.

Р. сям’ю.

|| незак. разбу́рваць, -аю, -аеш, -ае і разбура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разбу́рванне, -я, н. і разбурэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбура́льны, -ая, -ае.

Які прыносіць разбурэнне.

Разбуральная вайна.

|| наз. разбура́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вандалі́зм, -у, м.

Няшчаднае разбурэнне, знішчэнне гістарычных помнікаў і культурных каштоўнасцей; варварства.

|| прым. вандалі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разруше́ние разбурэ́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эро́зія, -і, ж.

Поўнае або частковае разбурэнне паверхні чаго-н.

Э. глебы.

|| прым. эразі́йны, -ая, -ае.

Эразійныя працэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбура́льны, ‑ая, ‑ае.

Які прыносіць разбурэнне, накіраваны на разбурэнне. Калгас .. пачынаў усё нанава пасля разбуральнай вайны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)