разбура́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. разбура́льніца разбура́льніцы
Р. разбура́льніцы разбура́льніц
Д. разбура́льніцы разбура́льніцам
В. разбура́льніцу разбура́льніц
Т. разбура́льніцай
разбура́льніцаю		 разбура́льніцамі
М. разбура́льніцы разбура́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбура́льніца ж.

1. разруши́тельница;

2. разори́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбура́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто разбурае што-н.

Вораг-р.

Р. культуры.

|| ж. разбура́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. разбура́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разруши́тельница разбура́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разори́тельница

1. разбура́льніца, -цы ж.; спусташа́льніца, -цы ж.;

2. разара́льніца, -цы ж.; см. разори́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)