разбуйні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -ніце́, -ня́ць; -бу́йнены; зак., што.

Зрабіць менш буйным, раздзяліць на менш буйныя адзінкі.

Р. раён.

Р. вялікую гаспадарку.

|| незак. разбуйня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. разбуйне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбуйні́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбуйню́ разбуйні́м
2-я ас. разбуйні́ш разбуйніце́
3-я ас. разбуйні́ць разбуйня́ць
Прошлы час
м. разбуйні́ў разбуйні́лі
ж. разбуйні́ла
н. разбуйні́ла
Загадны лад
2-я ас. разбуйні́ разбуйні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час разбуйні́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбуйні́ць сов., разг. разукрупни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбуйні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; ‑нім, ‑ніце; зак., што.

Падзяліўшы, расчляніўшы, стварыць з якой‑н. буйнай арганізацыі або адміністрацыйна-тэрытарыяльнай адзінкі шэраг менш буйных. Разбуйніць саўгас. Разбуйніць раён.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разукрупни́ть сов., разг. разбуйні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбуйня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да разбуйніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбу́йнены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разбуйніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)