разбудава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што (разм.).

Будуючы, расшырыць плошчу.

Р. пасёлак.

|| незак. разбудо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбудава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбуду́ю разбуду́ем
2-я ас. разбуду́еш разбуду́еце
3-я ас. разбуду́е разбуду́юць
Прошлы час
м. разбудава́ў разбудава́лі
ж. разбудава́ла
н. разбудава́ла
Загадны лад
2-я ас. разбуду́й разбуду́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час разбудава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбудава́ць сов. расши́рить (строя);

р. пасёлак — расши́рить посёлок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбудава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Разм. Будуючы, расшырыць па плошчы. — Фабрыка была малюсенькая, цесная, недзе было павярнуцца.. Але праз два гады прыбудавалі адзін цэх, і быў план разбудаваць нанава ўсю фабрыку. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Разбудава́ць ’раскідаць даўно пабудаванае’ (Сцяшк. Сл.). Утворана ад будава́ць (гл.) з дапамогай прыстаўкі раз- (гл.) у яе зыходным значэнні ’разлучыць, раз’яднаць’, параўн. разарыць (гл.). Сучаснае разбудава́ць ’пашырыць будоўлю’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбудо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разбудаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбудо́ўваць несов. расширя́ть (строя); см. разбудава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)