разбра́кнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бра́к, -кла; зак.

Разбухнуць ад вільгаці, размокнуць, размякнуць.

Дзверы разбраклі.

|| незак. разбрака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбра́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбра́кне разбра́кнуць
Прошлы час
м. разбра́кнуў
разбра́к		 разбра́кнулі
разбра́клі
ж. разбра́кнула
разбра́кла
н. разбра́кнула
разбра́кла
Дзеепрыслоўе
прош. час разбра́кнуўшы
разбра́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбра́кнуць сов. разбу́хнуть, пропита́ться вла́гой, размо́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбра́кнуць, ‑не; зак.

Разбухнуць ад вільгаці; размокнуць, размякнуць. — Ніяк не мог дабрацца да цябе. Гліна ў вас на зарэччы так разбракла, што ўтапіцца можна ў такой калатушы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбрака́ць гл. разбракнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбрака́ць, ‑ае.

Незак. да разбракнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)