разбра́кнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -бра́к, -кла; зак.

Разбухнуць ад вільгаці, размокнуць, размякнуць.

Дзверы разбраклі.

|| незак. разбрака́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбра́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. разбра́кне разбра́кнуць
Прошлы час
м. разбра́кнуў
разбра́к		 разбра́кнулі
разбра́клі
ж. разбра́кнула
разбра́кла
н. разбра́кнула
разбра́кла
Дзеепрыслоўе
прош. час разбра́кнуўшы
разбра́кшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбра́кнуць сов. разбу́хнуть, пропита́ться вла́гой, размо́кнуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбра́кнуць, ‑не; зак.

Разбухнуць ад вільгаці; размокнуць, размякнуць. — Ніяк не мог дабрацца да цябе. Гліна ў вас на зарэччы так разбракла, што ўтапіцца можна ў такой калатушы. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбрака́ць, разбра́кнуць

1. (áuf)quéllen* vi (s), ánschwellen* vi (s);

2. перан. sich áufblähen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разбрака́ць гл. разбракнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбрака́ць, ‑ае.

Незак. да разбракнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)