разблы́тванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разблы́тванне
Р. разблы́твання
Д. разблы́тванню
В. разблы́тванне
Т. разблы́тваннем
М. разблы́тванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разблы́тванне ср. распу́тывание; см. разблы́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разблы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разблытваць — разблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распу́тывание

1. распу́тванне, -ння ср.;

2. разблы́тванне, -ння ср.; см. распу́тывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)