разблы́тванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. разблы́тванне
Р. разблы́твання
Д. разблы́тванню
В. разблы́тванне
Т. разблы́тваннем
М. разблы́тванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разблы́тванне ср. распу́тывание; см. разблы́тваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разблы́тванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разблытваць — разблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разблы́тванне н.

1. Entwrren n -s;

2. (высвятленне) Klärung f -, Klrstellung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

rozwikłanie

н. разблытванне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

распу́тывание

1. распу́тванне, -ння ср.;

2. разблы́тванне, -ння ср.; см. распу́тывать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Entwrrung

f -, -en разблы́тванне; перан. разбо́р спра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

uflösung

f -, -en

1) развя́званне; разблы́тванне

2) растварэ́нне; раство́р

3) распа́д

4) адме́на, касава́нне

5) вырашэ́нне

6) тэатр. развя́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Lösung

f -, -en

1) (вы)рашэ́нне

2) скасава́нне (дагавора)

3) развя́званне, паслабле́нне; разблы́тванне

4) хім. раство́р

5) перан. развя́зка

das wäre die bste ~ — тако́е рашэ́нне было́ б са́мым ле́пшым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)