разба́ўлены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разба́ўлены разба́ўленая разба́ўленае разба́ўленыя
Р. разба́ўленага разба́ўленай
разба́ўленае		 разба́ўленага разба́ўленых
Д. разба́ўленаму разба́ўленай разба́ўленаму разба́ўленым
В. разба́ўлены (неадуш.)
разба́ўленага (адуш.)		 разба́ўленую разба́ўленае разба́ўленыя (неадуш.)
разба́ўленых (адуш.)
Т. разба́ўленым разба́ўленай
разба́ўленаю		 разба́ўленым разба́ўленымі
М. разба́ўленым разба́ўленай разба́ўленым разба́ўленых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разба́ўлены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разба́ўлены разба́ўленая разба́ўленае разба́ўленыя
Р. разба́ўленага разба́ўленай
разба́ўленае		 разба́ўленага разба́ўленых
Д. разба́ўленаму разба́ўленай разба́ўленаму разба́ўленым
В. разба́ўлены (неадуш.)
разба́ўленага (адуш.)		 разба́ўленую разба́ўленае разба́ўленыя (неадуш.)
разба́ўленых (адуш.)
Т. разба́ўленым разба́ўленай
разба́ўленаю		 разба́ўленым разба́ўленымі
М. разба́ўленым разба́ўленай разба́ўленым разба́ўленых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разба́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разба́ўлены разба́ўленая разба́ўленае разба́ўленыя
Р. разба́ўленага разба́ўленай
разба́ўленае		 разба́ўленага разба́ўленых
Д. разба́ўленаму разба́ўленай разба́ўленаму разба́ўленым
В. разба́ўлены (неадуш.)
разба́ўленага (адуш.)		 разба́ўленую разба́ўленае разба́ўленыя (неадуш.)
разба́ўленых (адуш.)
Т. разба́ўленым разба́ўленай
разба́ўленаю		 разба́ўленым разба́ўленымі
М. разба́ўленым разба́ўленай разба́ўленым разба́ўленых

Кароткая форма: разба́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разба́ўлены разба́вленный; разжи́женный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разба́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разба́вленный разба́ўлены, разве́дзены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разведённый​II (растворённый) разве́дзены, разба́ўлены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разжи́женный и разжижённый разрэ́джаны, разба́ўлены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́цны, -ая, -ае.

1. Трывалы, такі, які цяжка парваць, разбіць, зламаць.

М. лёд.

М. арэх.

2. Здаровы, дужы.

М. арганізм.

3. Устойлівы, трывалы.

Моцныя сувязі.

Моцная дружба.

4. Значны па ступені свайго праяўлення, моцы, велічыні.

М. сон.

Моцна (прысл.) пакахаць каго-н.

5. Не разбаўлены, канцэнтраваны.

М. раствор.

6. Багаты, заможны, з вялікім дастаткам (разм.).

М. гаспадар.

7. перан. Дасведчаны, вопытны, з добрымі ведамі.

М. вучань.

◊

Моцнае слоўца — лаянка, грубыя словы.

|| наз. мо́цнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разве́дзены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад развесці.

2. у знач. прым. Пра таго, хто развёўся, у каго скасаваны шлюб. Старая дзеўка... Разведзенаю быць і то, мабыць, не так горка. Марціновіч.

3. у знач. прым. Які растварыўся; раствораны. Разведзены цукар. // З дабаўленнем вады; разбаўлены. Разведзены спірт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)