раза́рый
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
раза́рый |
раза́рыі |
| Р. |
раза́рыя |
раза́рыяў |
| Д. |
раза́рыю |
раза́рыям |
| В. |
раза́рый |
раза́рыі |
| Т. |
раза́рыем |
раза́рыямі |
| М. |
раза́рыі |
раза́рыях |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
раза́рый, ‑я, м.
Разм. Тое, што і ружоўнік. [Купала] .. вадзіў аглядаць сад, зусім па-дзіцячы радуючыся даволі вялікаму разарыю, якім ён асабліва ганарыўся. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)