разара́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разара́льнік разара́льнікі
Р. разара́льніка разара́льнікаў
Д. разара́льніку разара́льнікам
В. разара́льніка разара́льнікаў
Т. разара́льнікам разара́льнікамі
М. разара́льніку разара́льніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разори́тель

1. разбура́льнік, -ка м.; спусташа́льнік, -ка м.;

2. разара́льнік, -ка м.; см. разори́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)