радыя́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. радыя́нт
Р. радыя́нта
Д. радыя́нту
В. радыя́нт
Т. радыя́нтам
М. радыя́нце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

радыя́нт м., астр. радиа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Пункт нябеснай сферы, з якога быццам выходзяць бачныя шляхі метэораў і які ўстанаўліваецца мысленным прадаўжэннем шляхоў метэораў у адваротным напрамку да ілюзорнага перасячэння іх.

[Ад лац. radians, radiantis — які выпрамяняе.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радиа́нт астр. радыя́нт, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)