і́рыс, -а, м.

Радужная абалонка вока (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дужны, -ая, -ае.

У выразе: радужная абалонка (спец.) — пярэдняя частка сасудзістай абалонкі вочнага яблыка, якая размешчана наперадзе хрусталіка і вызначае сабой колер вачэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дужны ра́дужный;

○ ~ная абало́нка — анат. ра́дужная оболо́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́дужны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́дужны ра́дужная ра́дужнае ра́дужныя
Р. ра́дужнага ра́дужнай
ра́дужнае		 ра́дужнага ра́дужных
Д. ра́дужнаму ра́дужнай ра́дужнаму ра́дужным
В. ра́дужны (неадуш.) ра́дужную ра́дужнае ра́дужныя (неадуш.)
Т. ра́дужным ра́дужнай
ра́дужнаю		 ра́дужным ра́дужнымі
М. ра́дужным ра́дужнай ра́дужным ра́дужных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́дужны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ра́дужны ра́дужная ра́дужнае ра́дужныя
Р. ра́дужнага ра́дужнай
ра́дужнае		 ра́дужнага ра́дужных
Д. ра́дужнаму ра́дужнай ра́дужнаму ра́дужным
В. ра́дужны (неадуш.) ра́дужную ра́дужнае ра́дужныя (неадуш.)
Т. ра́дужным ра́дужнай
ра́дужнаю		 ра́дужным ра́дужнымі
М. ра́дужным ра́дужнай ра́дужным ра́дужных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́дужный

1. вясёлкавы, ра́дужны;

2. перен. ра́дасны, све́тлы;

ра́дужные наде́жды ра́дасныя (све́тлыя) надзе́і;

ра́дужная оболо́чка анат. ра́дужная абало́нка, раёк.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ра́дужны, ‑ая, ‑ае.

Які мае колеры радугі, шматкаляровы. Радужнае адценне.

•••

Радужная абалонка гл. абалонка (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабе́гласць, ‑і, ж.

Спец. Уласцівасць металу мяняць колер пры награванні. Пабегласць сталі. // Стракатая радужная афарбоўка паверхневага слоя мінералу, якая ўтвараецца пры акісленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оболо́чка прям., перен. абало́нка, -кі ж.;

оболо́чка аэроста́та абало́нка аэ́растата;

ра́дужная оболо́чка ра́дужная абало́нка;

рогова́я оболо́чка анат. рагава́я абало́нка;

сли́зистая оболо́чка анат. слі́зістая абало́нка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абало́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Покрыва ў выглядзе шкарлупіны, скуркі (у пладах), верхні слой чаго-н., покрыўная тканка.

А. зерня.

А. арэха.

2. перан. Форма вонкавага выяўлення якога-н. унутранага зместу.

○

Радужная а. Слізістая а.

|| прым. абало́нкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)