Ра́дзін

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ра́дзін
Р. Ра́дзіна
Д. Ра́дзіну
В. Ра́дзін
Т. Ра́дзінам
М. Ра́дзіне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радзі́ны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. радзі́ны
Р. радзі́н
Д. радзі́нам
В. радзі́ны
Т. радзі́намі
М. радзі́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

радзі́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да радзін. Радзінныя песні. Радзінная паэзія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радзі́ны, ‑дзін; адз. няма.

Нараджэнне дзіцяці. [Алесь] вёў .. [Гелену] так асцярожна, нібы да радзін заставаліся лічаныя дні. Караткевіч. // Сямейнае святкаванне нараджэння дзіцяці. Спраўляць радзіны. □ На радзінах або на вяселлі мужчыны гарэлку п’юць, а бабы — салодкі з хмелем мёд. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)