Ра́гі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ра́гі
Р. Ра́гаў
Д. Ра́гам
В. Ра́гі
Т. Ра́гамі
М. Ра́гах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рагі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рагі́
Р. Раго́ў
Д. Рага́м
В. Рагі́
Т. Рага́мі
М. Рага́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Рагі́-Іле́цкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
м.
Н. Рагі́-Іле́цкі
Р. Рагі́-Іле́цкага
Д. Рагі́-Іле́цкаму
В. Рагі́-Іле́цкі
Т. Рагі́-Іле́цкім
М. Рагі́-Іле́цкім

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ра́га ра́гі
Р. ра́гі ра́г
Д. ра́зе ра́гам
В. ра́гу ра́гі
Т. ра́гай
ра́гаю		 ра́гамі
М. ра́зе ра́гах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ра́га, -і, ДМ ра́зе, мн. -і, ра́г, ж.

Струменьчык, след чаго-н. вадкага на якой-н. паверхні.

Рагі поту на твары.

Рагі на вокнах.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́г

‘вугал; месца, дзе сыходзяцца два прадметы ці два бакі чаго-н.’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ро́г рагі́
Р. рага́ раго́ў
Д. рагу́ рага́м
В. ро́г рагі́
Т. раго́м рага́мі
М. рагу́ рага́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

разво́ды, -аў.

1. Буйныя неакрэсленыя ўзоры на чым-н.

Матэрыя ў р.

2. Няроўныя, звілістыя падцёкі, рагі (разм.).

На сцяне р. ад сырасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рог², рага́, мн. рагі́, -о́ў, м.

Месца, дзе сыходзяцца, перасякаюцца два прадметы ці два бакі чаго-н.

На рагу вуліцы.

Р. стала.

Р. хусткі.

|| памянш. ражо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піро́г, -рага́, мн. -рагі́, -раго́ў, м.

Печаны выраб з тонка раскачанага цеста з начынкай.

П. з грыбамі.

|| памянш. піражо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.; прым. піражко́вы, -ая, -ае.

Піражковае цеста.

|| прым. піро́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́га, ‑і, ДМ разе, ж.

Струменьчык чаго‑н. вадкага на якой‑н. паверхні. Зацішак поля дыша варам. І гоніць з твару поту рагі, І сохнуць губы ад той смагі. Колас. Худы і высокі чалавек, ні аб чым не дагадваючыся, мыліў галаву, прыгнуўшыся к лаўцы. Мыльныя рагі цяклі ў яго з галавы па спіне. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)