Рабкі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Рабкі́
Р. Рабко́ў
Д. Рабка́м
В. Рабкі́
Т. Рабка́мі
М. Рабка́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Ра́бка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ра́бка
Р. Ра́бкі
Д. Ра́бцы
В. Ра́бку
Т. Ра́бкай
Ра́бкаю
М. Ра́бцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ Пурхо́тына ’пясчаны, неапрацоўваны ўчастак’ (бяроз., Выг.), параўн. рус. дыял. пурховтце ’месца з пясчанай і рыхлай глебай, дзе любяць “пурхаться” (= пялёскацца) глушцы і рабкі’. Звязана з пу́рха, пу́рхаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)