Verbum

◎ Пу́рхаць ’пырскаць вадой з рота’ (навагр., З нар. сл.), ’бурчаць, лаяцца’ (Юрч.), укр. пурхати ’пырхаць’, рус. пурхать ’тс’, пу́рхаться ’пялёскацца (у вадзе, снезе, пыле і пад.)’. Гукапераймальнага паходжання, параўн. рус. смал. пурх! ’пырх!’, укр. пурх! ’тс’, гл. пырхаць. Паводле Варбат (Балто-слав. этнояз. отнош., 7), рэфлекс -иг на месцы ‑ъг‑, параўн. рус. порхать ’пырхаць’, чэш. prehati ’пырскаць’ — фанетычная анамалія, узнікшая пад уплывам балтыйскіх моў, параўн. літ. purkšti Зарасіць’, што, улічыўшы імітацыйны характар слова, неабавязкова.