рабкры́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
рабкры́н |
рабкры́ны |
| Р. |
рабкры́на |
рабкры́наў |
| Д. |
рабкры́ну |
рабкры́нам |
| В. |
рабкры́н |
рабкры́ны |
| Т. |
рабкры́нам |
рабкры́намі |
| М. |
рабкры́не |
рабкры́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рабкры́н м., ист. (рабо́ча-сяля́нская інспе́кцыя) рабкри́н (рабо́че-крестья́нская инспе́кция)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рабкри́н (Рабо́че-крестья́нская инспе́кция) ист. рабкры́н, -на м. (Рабо́ча-сяля́нская інспе́кцыя);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)