рабаўні́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рабаўні́цкі рабаўні́цкая рабаўні́цкае рабаўні́цкія
Р. рабаўні́цкага рабаўні́цкай
рабаўні́цкае		 рабаўні́цкага рабаўні́цкіх
Д. рабаўні́цкаму рабаўні́цкай рабаўні́цкаму рабаўні́цкім
В. рабаўні́цкі (неадуш.)
рабаўні́цкага (адуш.)		 рабаўні́цкую рабаўні́цкае рабаўні́цкія (неадуш.)
рабаўні́цкіх (адуш.)
Т. рабаўні́цкім рабаўні́цкай
рабаўні́цкаю		 рабаўні́цкім рабаўні́цкімі
М. рабаўні́цкім рабаўні́цкай рабаўні́цкім рабаўні́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рабаўні́цкі граби́тельский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаўні́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які прыводзяць да разарэння каго‑н.; грабежніцкі. Рабаўніцкая палітыка царскага ўраду. Рабаўніцкая рэформа 1861 г.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто рабуе каго-, што-н.; грабежнік.

|| ж. рабаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. рабаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

граби́тельский грабе́жніцкі, рабаўні́цкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаўні́чы, см. рабаўні́цкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рабаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да рабаўніка, рабаўнікоў. Рабаўнічая натура. Рабаўнічая сутнасць.

2. Тое, што і рабаўніцкі. Рабаўнічая палітыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)