п’я́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. п’я́ны п’я́ная п’я́нае п’я́ныя
Р. п’я́нага п’я́най
п’я́нае		 п’я́нага п’я́ных
Д. п’я́наму п’я́най п’я́наму п’я́ным
В. п’я́ны (неадуш.)
п’я́нага (адуш.)		 п’я́ную п’я́нае п’я́ныя (неадуш.)
п’я́ных (адуш.)
Т. п’я́ным п’я́най
п’я́наю		 п’я́ным п’я́нымі
М. п’я́ным п’я́най п’я́ным п’я́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

п’янава́ты, -ая, -ае.

Злёгку п’яны.

Насупраць сядзеў п. дзядзька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выцвярэ́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяльны пункт для выцверажэння.

П’яны трапіў у в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пьяня́щий прил. п’янлі́вы, п’я́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цвяро́зы, -ая, -ае.

1. Які не ўжываў спіртнога; не п’яны.

Ц. чалавек.

2. перан. Разважлівы, сур’ёзны, без фантазёрства.

Цвярозыя разважанні.

|| наз. цвяро́засць, -і, ж. (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мертве́цки / мертве́цки пьян разг. п’я́ны да непрыто́мнасці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўп’я́ны, ‑ая, ‑ае.

Трохі п’яны, нецвярозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пья́ный

1. прил., прям., перен. п’я́ны;

2. сущ. п’я́ны, -нага м.;

◊

с пья́ных глаз з п’я́ных вачэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зап’яне́лы, ‑ая, ‑ае.

П’яны, ап’янелы. — Марына! — гукнуў трохі зап’янелы Ліпскі. — Ідзі развітайся. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

П’я́ны ’які знаходзіцца ў стане ап’янення, нецвярозы’ (ТСБМ). Укр. пʼяни́й, рус. пьян, пья́ный, польск. pijany ’тс’, чэш. pijan ’п’яніца’, славац. pijan ’тс’, pijany ’п’яны’, в.-луж. pjany, н.-луж. pijany, палаб. pajoně, серб.-харв. пја̏н, пѝјан ’тс’, славен. pijàn ’п’яны; адурманены’, балг. пия́н ’п’яны’, макед. пијан ’тс’, ст.-слав. пиѩнъ ’тс’. Праслав. *pьjanъ(jь), *pijanъ(jь) ’п’яны; адурманены’, параўноўваюць са ст.-інд. pyāná‑ ’поўны, надуты’ (’напіты і наеты’), вытворнае ад прасл. *pijǫ, *piješь або *pьjǫ, *pьješь < і.-е. *pī‑, гл. піць (Фасмер, 3, 422; Зубаты, 2, 162; БЕР, 5, 285; Махэк₂, 452; Банькоўскі, 2, 576).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)