піяні́стка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. піяні́стка піяні́сткі
Р. піяні́сткі піяні́стак
Д. піяні́стцы піяні́сткам
В. піяні́стку піяні́стак
Т. піяні́сткай
піяні́сткаю		 піяні́сткамі
М. піяні́стцы піяні́стках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піяні́стка ж. пиани́стка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піяні́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да піяніст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піяні́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на піяніна, раялі.

|| ж. піяні́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пиани́стка піяні́стка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)