піэтэ́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. піэтэ́т
Р. піэтэ́ту
Д. піэтэ́ту
В. піэтэ́т
Т. піэтэ́там
М. піэтэ́це

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піэтэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.

Кніжн. Глыбокая павага, пачцівыя адносіны да каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. pietas, pietatis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)