піэтэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.

Кніжн. Глыбокая павага, пачцівыя адносіны да каго‑, чаго‑н.

[Ад лац. pietas, pietatis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)