пітны́, -а́я, -о́е.

Прыгодны для піцця, які мае адносіны да піцця.

Пітная вада.

Пітная сода.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пітны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пітны́ пітна́я пітно́е пітны́я
Р. пітно́га пітно́й
пітно́е		 пітно́га пітны́х
Д. пітно́му пітно́й пітно́му пітны́м
В. пітны́ (неадуш.)
пітно́га (адуш.)		 пітну́ю пітно́е пітны́я (неадуш.)
пітны́х (адуш.)
Т. пітны́м пітна́й
пітно́ю
пітно́й		 пітны́м пітны́мі
М. пітны́м пітно́й пітны́м пітны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пітны́ (пригодный для питья) питьево́й;

~на́я вада́ — питьева́я вода́;

○ ~на́я со́да — питьева́я со́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пітны́ ​1, ‑ая, ‑ое.

Прыгодны для піцця. Пітная вада.

•••

Пітная сода гл. сода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пітны́ ’прыгодны для піцця’ (ТСБМ), укр. питни́й, польск. pitny, чэш., славац. pitný, славен. píten, прасл. *pitьnъjь, утворанае ад *piti ’піць’ пры дапамозе суф. ‑ьnъ‑ (< і.-е. ‑ĭnŏ), першапачаткова з герундыўным значэннем ’тое, што належыць, трэба піць’, параўн. аналагічнае літ. im̃tinas ’тое, што трэба ўзяць’; магчыма, сюды ж ад’ектыўны ст.-грэч. суфікс ‑σιμός < ‑timos і балт. ‑tinos (Трубачоў, Праспект, 72–73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шыно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м. (уст.).

Невялікі пітны дом, месца продажу спіртных напіткаў.

|| прым. шынко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

питьево́й пітны́;

питьева́я вода́ пітна́я вада́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Піта́чка ’чарка’ (Бяльк.). Відаць, утварэнне ад піць, мардуй. піток ’п’яніца’, пітны ’прыгодны для піцця’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шыно́к, ‑нка, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — невялікі пітны дом, дзе прадаваліся і распіваліся спіртныя напіткі. Сам.. [Клопікаў] зрабіўся ўласнікам невялічкага шынка, потым першакласнага вакзальнага буфета. Лынькоў. Вакол базара шмат было заезных дамоў і шынкоў. Хведаровіч. [Пісар:] Чакай, Папас, не йдзі ў шынок, лепш выпі тут. Галубок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мэх (жарт.) ’чалавек, які імкнецца паласавацца чужым з дапамогай хітрыкаў’ (карэліц., З нар. сл.). З польск. mecha ’пітны мёд’, якое з венг. mehsör, mėzser ’тс’ < mėz ’мёд’, meh ’пчала’ (Варш. сл., 2, 913).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)