пісьме́нніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
пісьме́нніцкі |
пісьме́нніцкая |
пісьме́нніцкае |
пісьме́нніцкія |
| Р. |
пісьме́нніцкага |
пісьме́нніцкай
пісьме́нніцкае |
пісьме́нніцкага |
пісьме́нніцкіх |
| Д. |
пісьме́нніцкаму |
пісьме́нніцкай |
пісьме́нніцкаму |
пісьме́нніцкім |
| В. |
пісьме́нніцкі (неадуш.)
пісьме́нніцкага (адуш.) |
пісьме́нніцкую |
пісьме́нніцкае |
пісьме́нніцкія (неадуш.)
пісьме́нніцкіх (адуш.) |
| Т. |
пісьме́нніцкім |
пісьме́нніцкай
пісьме́нніцкаю |
пісьме́нніцкім |
пісьме́нніцкімі |
| М. |
пісьме́нніцкім |
пісьме́нніцкай |
пісьме́нніцкім |
пісьме́нніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пісьме́нніцкі писа́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пісьме́нніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пісьменніка, уласцівы пісьменніку. Пісьменніцкія нататкі. Пісьменніцкі талент.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пісьме́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які займаецца літаратурнай працай, піша мастацкія літаратурныя творы.
|| ж. пісьме́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. пісьме́нніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
писа́тельский пісьме́нніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сверб, -у, м.
1. Адчуванне казытлівага нервовага раздражнення скуры.
2. перан. Нецярплівае жаданне чаго-н., імкненне да чаго-н.
Пісьменніцкі с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
та́лент, -а і -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.
1. -у. Надзвычайныя прыродныя здольнасці.
Пісьменніцкі т.
2. -а. Чалавек з вялікімі здольнасцямі.
Маладыя таленты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сочини́тельский
1. уст. пісьме́нніцкі;
2. разг. вы́думшчыцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
літарату́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да мастацкай літаратуры. Літаратурная спадчына. Літаратурны твор. // Які мае адносіны да вывучэння літаратуры, літаратур. Літаратурны гурток. Літаратурны інстытут. // Які мае адносіны да якога‑н. твора мастацкай літаратуры, узяты з якога‑н. твора мастацкай літаратуры. Літаратурны вобраз. Літаратурны герой.
2. Які звязаны са стварэннем мастацкіх, крытычных і публіцыстычных твораў. Літаратурная праца. □ Літаратурная дзейнасць Змітрака Бядулі пачалася ў пачатку дваццатага стагоддзя. Каваленка.
3. Які мае адносіны да літаратараў; пісьменніцкі. Літаратурнае асяроддзе.
4. Які адпавядае нормам, замацаваным у пісьменнасці, літаратуры. Літаратурны стыль. Літаратурнае вымаўленне.
•••
Літаратурнае чытанне гл. чытанне.
Літаратурная мова гл. мова.
Літаратурны фонд гл. фонд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ніз, ‑у; мн. нізы, ‑оў; м.
1. Ніжняя частка чаго‑н.; проціл. верх. Верх халяў быў шэры ад пылу, а ніз памок ад расы. Мележ. Ціха было ў густым бары; закрыла ніз цемната. Колас. // Разм. Ніжні паверх дома.
2. Паверхня, бок прадмета, процілеглы яго верху. Ніз вечка. // Унутраны бок (матэрыі, вопраткі); спод.
3. Нізіннае месца. Над палямі мрок прарваўся, Па нізах расплыўся. Колас.
4. Ніжняе цячэнне ракі; нізоўе.
5. толькі мн. (нізы, ‑оў). Шырокія пласты працоўнага народа. Вялікі грамадзянскі і пісьменніцкі подзвіг Купалы .. у тым, што выхадзец з сацыяльных нізоў, чалавек, пазбаўлены магчымасці атрымаць сістэматычную адукацыю, змог узняцца да вяршынь класічнай мастацкай думкі. Ярош.
6. толькі мн. (нізы, ‑оў). Ніжнія ноты. Браць нізы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)