пісуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная ракавіна ў прыбіральні са сцёкам для мачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пісуа́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пісуа́р пісуа́ры
Р. пісуа́ра пісуа́раў
Д. пісуа́ру пісуа́рам
В. пісуа́р пісуа́ры
Т. пісуа́рам пісуа́рамі
М. пісуа́ры пісуа́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пісуа́р м. писсуа́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісуа́р, ‑а, м.

Спецыяльная ракавіна са сцёкам для мачы ў мужчынскай прыбіральні.

[Фр. pissoir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

писсуа́р пісуа́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)