пісто́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пісто́нны пісто́нная пісто́ннае пісто́нныя
Р. пісто́ннага пісто́ннай
пісто́ннае		 пісто́ннага пісто́нных
Д. пісто́ннаму пісто́ннай пісто́ннаму пісто́нным
В. пісто́нны (неадуш.)
пісто́ннага (адуш.)		 пісто́нную пісто́ннае пісто́нныя (неадуш.)
пісто́нных (адуш.)
Т. пісто́нным пісто́ннай
пісто́ннаю		 пісто́нным пісто́ннымі
М. пісто́нным пісто́ннай пісто́нным пісто́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пісто́нны писто́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пісто́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пістона. // Які страляе пры дапамозе пістона. Пістоннае ружжо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пісто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Невялікі каўпачок з выбуховым рэчывам для загарання зарада ў патроне або снарадзе.

2. Папяровы кружок з невялікай колькасцю выбуховага рэчыва для цацачных пісталетаў, стрэльбаў.

3. Клапан у музычным духавым інструменце (спец.).

|| прым. пісто́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

писто́нный пісто́нны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)