піса́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
піса́нне |
піса́нні |
| Р. |
піса́ння |
піса́нняў |
| Д. |
піса́нню |
піса́нням |
| В. |
піса́нне |
піса́нні |
| Т. |
піса́ннем |
піса́ннямі |
| М. |
піса́нні |
піса́ннях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
піса́нне, -я, н.
1. гл. пісаць.
2. Тое, што напісана, пісьмо, твор (іран.).
Расцягнутае п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
піса́нне ср., в разн. знач. писа́ние;
п. пад дыкто́ўку — писа́ние под дикто́вку;
разбіра́ць чужо́е п. — разбира́ть чужо́е писа́ние;
○ свяшчэ́ннае п. — свяще́нное писа́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піса́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пісаць.
2. Разм. пагард. Тое, што напісана, тэкст. З «Жалейкі» чуўся подых рэвалюцыі, з яе чалавек навучыўся разумець: ён мае права на працу і на зямлю... Як жа было не спалохацца Ельскаму, калі ў яго пісаннях прапаведвалася зусім іншае. Лужанін.
3. Разм. Тое, што і свяшчэннае пісанне.
•••
Свяшчэннае пісанне — кнігі Старога і Новага завету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піса́ць, пішу́, пі́шаш, пі́ша; пішы́; пі́саны; незак.
1. што і без дап. Перадаваць на чым-н. якія-н. графічныя знакі.
П. літары. П. разборліва.
2. што. Складаць які-н. тэкст, ствараць літаратурны твор.
П. заяву.
П. вершы.
3. што аб кім-чым, пра каго-што і з дадан. сказам. Паведамляць ці выказваць што-н. пісьмова.
Газеты пішуць пра падзеі ў горадзе. П. пра дасягненні нацыянальнага мастацтва.
4. каму. Звяртацца да каго-н. пісьмова.
П. у вышэйшыя інстанцыі.
5. што. Ствараць творы жывапісу.
П. пейзаж.
◊
Закон не пісаны для каго або каму (разм.) — пра таго, хто дзейнічае, як яму захочацца.
Дурням закон не пісаны.
Пішы прапала (разм.) — аб непазбежнасці якой-н. страты, няўдачы і пад.
|| зак. напіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны.
|| наз. піса́нне, -я, н. (да 1, 2,4 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
писа́ние
1. (действие) піса́нне, -ння ср.;
2. разг., ирон. піса́нне, -ння ср.;
3. рел.
◊
Священное писа́ние Свяшчэ́ннае Піса́нне;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
і́канапіс, -у, м.
Пісанне ікон як від рэлігійнага жывапісу.
Старажытны і.
|| прым. іканапі́сны, -ая, -ае.
Іканапісная майстэрня.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пісані́на, -ы, ж. (разм., пагард.).
Мнагаслоўнае пісанне розных папер куды-н., а таксама самі такія паперы.
Развесці пісаніну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вершапіса́нне, ‑я, н.
Пісанне вершаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
версіфіка́цыя, ‑і, ж.
Складанне, пісанне вершаў.
[Лац. versificatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)