піро́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. піро́п
Р. піро́пу
Д. піро́пу
В. піро́п
Т. піро́пам
М. піро́пе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

піро́п, -пу м., мин. пиро́п

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

піро́п, ‑у, м.

Каштоўны камень чырвонага колеру, разнавіднасць граната.

[Ад грэч. pȳrōpós — вогнепадобны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пиро́п мин. піро́п, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)