піля́ць
‘піліць што-небудзь; надакучваць павучаннямі, папрокамі (піляць сына, каб вучыўся)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
піля́ю |
піля́ем |
| 2-я ас. |
піля́еш |
піля́еце |
| 3-я ас. |
піля́е |
піля́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
піля́ў |
піля́лі |
| ж. |
піля́ла |
| н. |
піля́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
піля́й |
піля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
піля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Піля́ць 1 ’моцна кусаць, джгаць’ (ТС). Няясна. Хутчэй за ўсё, гукапераймальнае, параўн. такаць ’пстрыкаць’ (гл.).
◎ Піляць 2 ’пілаваць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; добр., Мат. Гом.), ’няўмела іграць’ (Сл. ПЗБ). Да яйкі (гл.), параўн. пацокаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)