пі́кала

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. пі́кала пі́кала
Р. пі́кала пі́кала
Д. пі́кала пі́кала
В. пі́кала пі́кала
Т. пі́кала пі́кала
М. пі́кала пі́кала

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пі́кала нескл., ср., муз. пи́кколо

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́кала, нескл., н.

Назва самага маленькага і самага высокага па гучанню музычнага інструмента пэўнага віду (флейта, домра і г. д.).

[Ад іт. piccolo — малы, маленькі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пі́кала (ткача) ’расліна званец, Rhinantus L/ (ТС). Да пікаць: (гл.), параўн. ілюстрацыю: пікала талочыць. Малаверагодная сувязь з рус. пісулька ’пустазелле’ (Тапароў выводзіць з літ. piknie ’чуляўнік/ гл. Балтийские яз., 45).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. пі́каю пі́каем
2-я ас. пі́каеш пі́каеце
3-я ас. пі́кае пі́каюць
Прошлы час
м. пі́каў пі́калі
ж. пі́кала
н. пі́кала
Загадны лад
2-я ас. пі́кай пі́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час пі́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пи́кколо муз.

1. сущ. пі́кала нескл., ср.;

2. прил. пі́кала нескл.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)