пяча́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.
Тое, што і пячаць.
Засведчыць подпіс пячаткай.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пяча́тка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяча́тка |
пяча́ткі |
| Р. |
пяча́ткі |
пяча́так |
| Д. |
пяча́тцы |
пяча́ткам |
| В. |
пяча́тку |
пяча́ткі |
| Т. |
пяча́ткай
пяча́ткаю |
пяча́ткамі |
| М. |
пяча́тцы |
пяча́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пяча́тка ж. печа́ть; (небольшая) печа́тка;
п. ўстано́вы — печа́ть учрежде́ния;
засве́дчыць по́дпіс ~кай — удостове́рить по́дпись печа́тью;
сердалі́кавая п. — сердоли́ковая печа́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пяча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і пячаць; невялікая пячаць. І гэты корч набыў цяпер новае значэнне: гэта быў не проста выварат, а як быццам лорд-ахоўнік дзяржаўнай пячаткі, як гэта заведзена ў Англіі. Колас. На ўсім яшчэ ляжыць вельмі прыкметная жахлівая пячатка вайны. Бугаёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
герб, -а́, мн. гербы́, -о́ў і ге́рбаў, м.
Эмблема дзяржавы, горада, дваранскага роду і пад., якая змяшчаецца на сцягах, манетах, пячатках, дзяржаўных і іншых афіцыйных дакументах.
Дзяржаўны г.
|| прым. ге́рбавы, -ая, -ае.
Гербавая пячатка.
Гербавая папера.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Тамга́ ’кляймо, метка, пячаць, пячатка’, ’гандлёвая пошліна’ (ТСБМ), ст.-бел. тамга, томга ’гандлёвае мыта’ (Ст.-бел. лексікон). З рускай мовы, параўн. стараж.-рус. тамга/*тамъга ’кляймо; пячатка; від падатку, уведзенага на заваяванай тэрыторыі Старажытнай Русі татара-манголамі’, пазней, у Маскоўскім княстве, — ’гандлёвая пошліна’. Ст.-цюрк. tamɣa ’пячатка, адбітак’, сучасныя манг. тамга́ ’пячатка; штэмпель; штамп’, ’кляймо, таўро’, ’туз (у картах)’, каз.-тат. тамга́ ’метка; таўро, кляймо; пячатка’, тур. damga ’кляймо, штэмпель; пломба; проба (на каштоўных вырабах)’ і інш. (Чарных, 2, 227; Фасмер, 4, 18; Анікін, 531).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
незапяча́таны, ‑ая, ‑ае.
Не закрыты, на які не наложана пячатка. Незапячатаная кантора. // Незаклеены (пра канверт, пісьмо). Прынеслі незапячатанае пісьмо.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ге́рбавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да герба. Гербавы знак. // З малюнкам герба. Гербавая пячатка. Гербавая папера.
•••
Гербавы збор гл. збор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кляймо́, -а́, мн. кле́ймы і (з ліч. 2, 3, 4) кляймы́, кле́ймаў, н.
1. Пячатка, знак, які ставяць, выпальваюць на кім-, чым-н.
К. на кані.
К. на сукне.
2. перан., чаго або якое. Знак, сведчанне чаго-н. (звычайна ганебнага).
К. ганьбы.
3. Прылада, якой кляймуюць.
|| прым. кляймо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ве́дамства, ‑а, н.
Галіна дзяржаўнага кіравання і сістэма ўстаноў, якія яе абслугоўваюць. Ваеннае ведамства. □ Пячатка клалася ясна, .. і абадок з назваю ведамства і асяродак з назваю завода відны былі вельмі добра. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)