Пятро́ўскія

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Пятро́ўскія
Р. Пятро́ўскіх
Д. Пятро́ўскім
В. Пятро́ўскія
Т. Пятро́ўскімі
М. Пятро́ўскіх

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пятро́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пятро́ўскі пятро́ўская пятро́ўскае пятро́ўскія
Р. пятро́ўскага пятро́ўскай
пятро́ўскае		 пятро́ўскага пятро́ўскіх
Д. пятро́ўскаму пятро́ўскай пятро́ўскаму пятро́ўскім
В. пятро́ўскі (неадуш.)
пятро́ўскага (адуш.)		 пятро́ўскую пятро́ўскае пятро́ўскія (неадуш.)
пятро́ўскіх (адуш.)
Т. пятро́ўскім пятро́ўскай
пятро́ўскаю		 пятро́ўскім пятро́ўскімі
М. пятро́ўскім пятро́ўскай пятро́ўскім пятро́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

купа́льска-пятро́ўскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. купа́льска-пятро́ўскі купа́льска-пятро́ўская купа́льска-пятро́ўскае купа́льска-пятро́ўскія
Р. купа́льска-пятро́ўскага купа́льска-пятро́ўскай
купа́льска-пятро́ўскае		 купа́льска-пятро́ўскага купа́льска-пятро́ўскіх
Д. купа́льска-пятро́ўскаму купа́льска-пятро́ўскай купа́льска-пятро́ўскаму купа́льска-пятро́ўскім
В. купа́льска-пятро́ўскі (неадуш.)
купа́льска-пятро́ўскага (адуш.)		 купа́льска-пятро́ўскую купа́льска-пятро́ўскае купа́льска-пятро́ўскія (неадуш.)
купа́льска-пятро́ўскіх (адуш.)
Т. купа́льска-пятро́ўскім купа́льска-пятро́ўскай
купа́льска-пятро́ўскаю		 купа́льска-пятро́ўскім купа́льска-пятро́ўскімі
М. купа́льска-пятро́ўскім купа́льска-пятро́ўскай купа́льска-пятро́ўскім купа́льска-пятро́ўскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

харо́міна, ‑ы, ж.

Вялікі будынак. [Гукан:] — Яны там у лясніцтве дачу сабе адгрохалі.. Хароміна! Шамякін. Трэба людзям дуб ці якая жардзіна — усё сюды, у лясы пятроўскія, едуць. Там ужо і з хатамі не вельмі раскашоўваюцца: не разводзяць харомін. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскашо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Тое, што і раскашавацца. Свет, у якім адзін чалавек мае магчымасць эксплуатаваць другога, свет, у якім адзінкі раскашоўваюцца на поце і крыві мільёнаў, павінен знікнуць, саступіць месца новаму свету, дзе расквітнее вольная праца .. людзей. «ЛіМ». Трэба людзям дуб ці якая жардзіна — усё сюды, у лясы пятроўскія, едуць. Там ужо і з хатамі не вельмі раскашоўваюцца: не разводзяць харомін. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)