Пясча́нка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Пясча́нка
Р. Пясча́нкі
Д. Пясча́нцы
В. Пясча́нку
Т. Пясча́нкай
Пясча́нкаю
М. Пясча́нцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пясча́нка

‘грызун’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пясча́нка пясча́нкі
Р. пясча́нкі пясча́нак
Д. пясча́нцы пясча́нкам
В. пясча́нку пясча́нак
Т. пясча́нкай
пясча́нкаю		 пясча́нкамі
М. пясча́нцы пясча́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пясча́нка

‘расліна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пясча́нка пясча́нкі
Р. пясча́нкі пясча́нак
Д. пясча́нцы пясча́нкам
В. пясча́нку пясча́нкі
Т. пясча́нкай
пясча́нкаю		 пясча́нкамі
М. пясча́нцы пясча́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пясча́нка ж., зоол., бот. песча́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пясча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Грызун, знешне падобны да пацука, які водзіцца ў пустынных стэпах, пустынях, на раўнінах з пясчанай і гліністай глебай.

2. Род травяністых раслін сямейства гваздзіковых, якія растуць на сухіх пясчаных месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

песча́нка зоол. пясча́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)