Пясча́ная

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Пясча́ная
Р. Пясча́най
Д. Пясча́най
В. Пясча́ную
Т. Пясча́най
Пясча́наю
М. Пясча́най

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пясча́ны, -ая, -ае.

Які складаецца з пяску, нясе пясок, пакрыты пяском.

Пясчаная выспа.

Пясчаная глеба.

Пясчаная бура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плітня́к, -у́, м.

Вапняковая або пясчаная парода, якая лёгка раздзяляецца на пліты.

Набярэжная з плітняку.

|| прым. плітняко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́рунг

‘пясчаная каса’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. не́рунг не́рунгі
Р. не́рунга не́рунгаў
Д. не́рунгу не́рунгам
В. не́рунг не́рунгі
Т. не́рунгам не́рунгамі
М. не́рунгу не́рунгах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пясча́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пяску, пяскоў. Пясчаны край. Пясчаныя залежы. // Які складаецца з аднаго пяску, пакрыты пяском, пяскамі. Пясчаныя рачныя выспы. Пясчаная сцежка. Пясчаныя пустыні. □ Разгалістыя сосны.. раскінуліся на пясчаным узгорку. Колас.

2. З вялікай прымессю пяску; пескаваты. Пясчаная глеба. Пясчанае поле. □ Ворная зямля ў малінаўцаў была.. напалову палеская — пустая і пясчаная. Чарнышэвіч.

3. Як састаўная частка назваў раслін і жывёл, што растуць або жывуць на пяску, у пясках. Пясчаная акацыя. Пясчаны барсук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясча́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пясча́ны пясча́ная пясча́нае пясча́ныя
Р. пясча́нага пясча́най
пясча́нае		 пясча́нага пясча́ных
Д. пясча́наму пясча́най пясча́наму пясча́ным
В. пясча́ны (неадуш.)
пясча́нага (адуш.)		 пясча́ную пясча́нае пясча́ныя (неадуш.)
пясча́ных (адуш.)
Т. пясча́ным пясча́най
пясча́наю		 пясча́ным пясча́нымі
М. пясча́ным пясча́най пясча́ным пясча́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

псамафі́лы, ‑аў; адз. псамафіл, ‑а, м.

Спец. Жывёліны, якія жывуць у пясках (напрыклад, пясчаная блыха, яшчаркі, тушканчыкі).

[Ад грэч. psámmos — пясок і philéō — люблю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псамафі́ты, ‑аў; адз. псамафіт, ‑у, М ‑фіце, м.

Спец. Расліны, якія растуць на пяску (напрыклад, пясчаная асака, саксаул).

[Ад грэч. psámmos — пясок і phytón — расліна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэ́рвеньскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да чэрвеня. Пясчаная, злёгку ўзгоркаватая даліна ўсцяж заслана зялёным абрусам чэрвеньскага жыта. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ву́лачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Маленькая вузкая вуліца. Вузкая пясчаная вулачка.. вяла ў сярэдзіну мястэчка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)