Пя́скі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пя́скі
Р. Пя́скаў
Д. Пя́скам
В. Пя́скі
Т. Пя́скамі
М. Пя́сках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пяскі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Пяскі́
Р. Пяско́ў
Д. Пяска́м
В. Пяскі́
Т. Пяска́мі
М. Пяска́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пяскі́, -коў ед. нет (пространства, покрытые песком) пески́;

зыбу́чыя п. — зыбу́чие пески́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гаўе́-Пя́скі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Гаўе́-Пя́скі
Р. Гаўе́-Пя́скаў
Д. Гаўе́-Пя́скам
В. Гаўе́-Пя́скі
Т. Гаўе́-Пя́скамі
М. Гаўе́-Пя́сках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Я́цкава-Пяскі́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Я́цкава-Пяскі́
Р. Я́цкава-Пяско́ў
Д. Я́цкава-Пяска́м
В. Я́цкава-Пяскі́
Т. Я́цкава-Пяска́мі
М. Я́цкава-Пяска́х

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пясо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пясо́к пяскі́
Р. пяску́ пяско́ў
Д. пяску́ пяска́м
В. пясо́к пяскі́
Т. пяско́м пяска́мі
М. пяску́ пяска́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зыбу́чы, -ая, -ае.

Тое, што і зыбкі.

Зыбучыя пяскі.

|| наз. зыбу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зыбу́н, -у́, м. (разм.).

1. Зыбкі грунт.

2. толькі мн. -ы́, -о́ў. Рухомыя зыбучыя пяскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

барха́ны, -аў, адз. барха́н, -а, м.

Пясчаныя ўзгоркі ў пустыні, нанесеныя ветрам.

Пясчаныя б.

|| прым. барха́нны, -ая, -ае.

Барханныя пяскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залаці́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., зало́ціцца; незак.

1. Станавіцца залатым.

Жыта залоціцца.

2. Віднецца (пра што-н. залатое, залацістае).

У далечыні залоцяцца пяскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)