пяршэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пяршэ́нне
Р. пяршэ́ння
Д. пяршэ́нню
В. пяршэ́нне
Т. пяршэ́ннем
М. пяршэ́нні

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пяршы́ць, -ы́ць; безас.; незак. (разм.).

Пра адчуванне пярхоты.

Пяршыць у горле.

|| наз. пяршэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)